Intranet
Intranet

Newsletterra

, zure izen-ematea bideratu da.

Elías Querejeta Zine Eskola: Irakasleak

Irakasleak

Hiru espezializazio alorretan prestigio aitortua duten eta nazioarteko profil nabarmenaren jabe diren profesionalek osatzen dute irakasle taldea. Bestalde, Filmategia, Zinemaldia eta Tabakalerako profesional batzuek ere irakas-jardueran esku hartzen dute, gure eskola erakunde horien eguneroko esperientziaren transmisio-gune gisa ulertzen baitugu. Hauxe da parte hartuko dutenen lagin bat.

  • Adrian Martin

    Arte kritikaria eta ikus-entzunezko artista, Vilassar de Mar-en (Espainia) bizi da. Irakasle laguntzailea da Zine eta Ikus-entzunezkoen Ikasketetan Monash-eko Unibertsitatean (Australia). Zineari buruzko zortzi liburu argitaratu ditu (berriena, Mysteries of Cinema: Reflections on Film Theory, History and Culture 1982-2016, Amsterdam University Press-ek argitaratua) eta “LOLA” online aldizkariaren koeditorea da.

  • Adriana Vila

    Zinegilea, artista eta antropologoa, film-sorkuntzari eta irakaskuntzari eskainia. Bere lanak zinemaren materialtasuna eta immaterialtasuna besarkatzen ditu, formatu analogiko fotokimikoen eta bideoaren artean mugituz, hala nola kanal bakarreko proiekzioa, performance filmikoa edo instalazioa. Sorkuntza zinematografikoan interesa izatea, kontzientzia esploratzeko eta eraldatzeko bitarteko gisa. Bere misterioek eta botereek liluratua, zeremonia pertsonal eta kolektiboen detonatzaile gisa, otredadera (norberarena eta besterena) hurbiltzeko baliagarriak direnak. Antropologian doktorea da UBn, eta hainbat prestakuntza-erakundetan eta nazioko eta nazioarteko arte eta zinematografia-zentrotan irakasle izan da. Tailer teoriko-praktikoak egin ditu fikzioz besteko zinemari, laborategi fotokimikoko praktikei eta arteetarako metodo etnografikoari buruz.

  • Ana Pfaff

    Zine muntatzailea, muntaketa irakaslea eta errealizadorea. Kataluniako Zine eta Ikus-entzunezkoen Goi Mailako Eskolan (ESCAC) muntaketa zinematografikoan graduatu ondoren, zine eta Ikus-entzunezko garaikideko ikasketen masterraegin zuen Pompeu Fabra Unibertsitatean. Azken urteetan montatu dituen filmek ibilbide luzea izan dute nazioarteko zinemaldietan, eta sari ugari jaso dituzte, horien artean, Con el viento, Ainhoa: yo no soy esa, Trinta Lumes, Niñato eta Estiu 1993 (sari anitz jasotakoa) filmek. Azken film hori Carla Simónek zuzendu zuen eta muntaketa onenaren Gaudi Saria irabazteaz gain, Goya, Platino eta Fénix Sarietarako izendapenak ere jaso zituen. Juan Carlos Bracho eta Momu & No Es artistekin elkarlanean aritzen da maiz. Artista horiekin lanean aritu da hainbat erakusketetarako, nazio mailako nahiz nazioarteko arte galeria eta zentroetan. Irakasle gisa, eskolak ematen ditu UPF/BSMko Muntaketa Graduondokoan, ECIBeko Dokumental masterrean, ESCACeko graduan eta FRAME masterrean. 2018an, Berlinale Talents-eko Editing Station-a egiteko aukeratua izan zen.

  • Ane Rodriguez Armendáriz

    Ane Rodríguez Armendárizek kultur kudeaketaren arloan lan egin du azken hamabost urteetan. Programa komisariatuen eta nazioarteko galerien ardura izan zuen Madrilgo arte garaikideko azokan ARCOn (2006-2010), MUSACeko koordinatzaile nagusia eta zuzendariaren ondokoa izan zen (2010-2011), eta Tabakalera Kultura Garaikidearen Nazioarteko Zentroko kultur zuzendaria (2012-2019). Londresko Goldsmiths Collegen urtebetez ikasketak eta ikerketak egin ondoren, 2020ko irailean Madrilgo Mataderoko egoitza artistikoen zentroan sartu zen programaren arduradun gisa.

  • Anna Manubens

    Anna Manubens komisario eta ekoizle independentea da, eta paper hibridoak ditu gogoko, idazmenaren, ikerketaren, programazioaren, proiektuen garapenaren eta erakusketen arteko elkargunean. CAPC musée d’art contemporain de Bordeauxeko programa publikoen burua izan zen, eta lehenago komisario eta programatzaile independentearen jarduna uztartu zuen Belgikako Auguste Orts artist-run espazioan artisten filmak ekoitzi eta horien pentsamenduari buruzko lan erregularra egitearekin. Horiekin zuzendu zuen ikus-entzunezko obrak egitea errazteko On & For production Europako proiektua. Auguste Ortsen testuinguruan nahiz bere kabuz, honako artista hauen filmetan lan egin du azken aldian: Sven Augustijnen, Manon de Boer, Emily Wardill, Wendelien van Oldenborgh, Fiona Tan, Joachim Koester, Dora García eta Alex Reynolds, besteak beste. Paraleloan, Universitat Pompeu Fabrako irakasle izan zen, eta komisario jardun du hainbat erakusketatan: When you Fall Into a Trance, Emily Wardillekin (La Loge, Brusela, 2014), Contornos de lo Audiovisual, Soledad Gutiérrezekin batera (Tabakalera, Donostia, 2015), Hacer cuerpo con la máquina: Joachim Koester (Blue Project Foundation, Bartzelona, 2016) edo Visceral Blue (La Capella; Bartzelona, 2016). LOOP festibaleko zuzendari artistikoa izan zen 2011ko eta 2012ko edizioetan, eta Hamacarekin Apología/Antología garatu zuen, Espainiar Estatuko bideo-sorkuntzaren 60 urte aztertzen eta azaltzen dituen edizio-proiektua.  

  • Asier Armental

    Gaffer eta argazkilaria. Zinematografiako masterra (The London Metropolitan University), argazki zuzendaritzako graduduna (The London Film School). Gaur egun, argazkiak egiteko pasioa eta gaffer gisa duen lana uztartzen ditu industria zinematografikoan. 

  • Beatrice Gibson

    Beatrice Gibson (1978, Erresuma Batua) Londresen bizi da, eta han lan egiten du. Berriki egin dituen bakarkako proiekzio eta erakusketen artean, nabarmentzekoak dira honako hauek: Collective Gallery, Edinburgo (2015); Statements, Art Basel (2015); Laura Bartlett Gallery (2014); CAC Bretigny (2013), Index - Arte Garaikideko Suediako Fundazioa, Stockholm (2013); The Showroom, Londres (2012); Kunstlerhaus, Stuttgart (2010) eta The Serpentine Gallery - Sackler Center (2010).  Gibsonen lanak film esperimentalen ekitaldi askotan eman dira, hala Erresuma Batuan nola nazioartean; besteak beste, honako hauetan: Rotterdamgo Nazioarteko Zine Jaialdia; Experimenta, Londresko Zine Jaialdia; Wavelengths, Torontoko Zine Jaialdia; Projections, New Yorkeko Zine Jaialdia; Light Industry, NY; Anthology Film Archives NY eta LA Film Forum. Duela gutxi, Gibsonen lana erakusketa honetarako aukeratu zuten: “Assembly, A Recent Survey of Artist's Film and Video in Britain, 2008-2013”, Tate Britain (2014). Gibsonek bi aldiz irabazi du Rotterdamgo Film Esperimentaleko Jaialdiko film laburren Tiger saria. 2013an Emakumeentzako 2013-15 Max Mara Arte Sarirako hautagai gisa aukeratu zuten, eta 2015ean 17. Baloise, Arte Basel saria irabazi zuen.

     

  • Bárbara Mateos

    Zuzendaria, ekoizlea eta kolorista. Arte Ederretan Lizentziaduna eta ECAMen Zinematografia Digitala, Formatu Berriak Masterra du. 2006tik RTVEren zaharberritze eta kolore zuzenketa aretoan egin du lan. Aretoan hiru Spirit Datacine Telezinema eta DaVinci 8:8:8,  Baselight eta Oden softwaredun DVNR sistemak dituzte. Kolorista gisa, besteak beste, proiektu hauen kolore zuzenketa egin du: “Lorca, muerte de un poeta”, “Cuentos y leyendas”, “Cañas y barro”, “Celia’’, “Curro Jiménez”, “Crónicas de un pueblo” eta “NO-DO”. 2016an errealizadore eta muntatzaile lanak egiten hasi zen, Playz.es plataformarako NOSOTRXS SOMOS izeneko dokumentalean. Gaur egun kolorista freelance gisa eta zinema zuzendari gisa dabil aldi berean. Bere lehenengo dokumentala, “Ad Ventum. Hacia el viento’’ (2015) izenekoa, 2017an eman zuten lehen aldiz zinema aretoetan, bi urtez hainbat zinemalditan egon eta gero. Bigarren film luze dokumentala, “Tócala otra vez, Toni’’, ekoizpen fasean dago une honetan.

  • Camilo Restrepo

    Medellinen (Kolonbia) jaio zen 1975ean Restrepo, eta Parisen (Frantzia) bizi eta lan egiten du 1999az geroztik. Arte Plastikoetan Maisua tituluan egresatua da Kolonbiako Unibertsitate Nazionalean (1998) eta Parisko École Supérieure des Beaux-Arts eskolan (2004). Restreporen filmak munduko zinema jaialdi garrantzitsuenetan aukeratu dituzte: Cannes, Berlinale, Toronto FF, Rotterdam FF, Viennale, New York FF, New Directors/New Films... 2015ean, bere “Impresión de una guerra” film laburrak Pardino d'argento saria irabazi zuen Locarnoko zinema jaialdian. Hurrengo urtean, sari bera eskuratu zuen "Cilaos" lanarekin. Artista honen azken film laburra, "La Bouche", Canneseko Errealizadoreen Hamabostaldian estreinatu zen 2017an. “Los Conductos” bere lehen film luzeak Berlinale 2020 jaialdiko Encounters nazioarteko lehiaketa berrian parte hartu zuen, eta jaialdiko opera prima onenaren saria eskuratu.

  • Carlo Chatrian

    Kazetari, idazle eta programatzailea, Carlo Chatrianek erregulartasunez dihardu zinema-kritikari lanetan, hainbat aldizkaritarako. Zinemagileei buruzko saiakera eta monografia ugari idatzi ditu, baita zinemari buruzko ikastaroak eman ere, eskola eta erakunde batean baino gehiagotan. Alba zinema-jaialdiko zuzendariordea  (2001-2007), hautaketa-batzordeko kide izan da Florentziako Festival dei Popoli eta Nyongo Visions du Réel zinema-jaialdietan. 2002an Locarnoko zinema-jaialdiarekin hasi zen lanean, eta 2006tik 2009ra bitartean hango hautaketa-batzordeko kide izan zen. Egun zinemaldiko zuzendari artistikoa da. Halaber, komisario aritu da Locarnoko zinema-jaialdiaren azken urteetako atzera begirakoetan (Nanni Moretti, Manga Impact -komiki japoniarraren eraginaren inguruan-, Ernst Lubitsch, Vincente Minnelli, Otto Preminger). 2010az geroztik Suitzar Zinematekaren aholkularia da, Lausanan, eta 2011tik Film Commission Vallèe d’Aoste fundazioa zuzentzen du.

  • Carlos Muguiro

    Zinemagilea, irakaslea eta komisario zinematografikoa. Giza Zientzietan doktorea (doktoretzako aparteko saria) Bartzelonako Pompeu Fabra Unibertsitatean, Komunikazioan graduatua Nafarroako Unibertsitatean, eta Zinema Zuzendaritzan graduatua ECAMen (Madrilgo Erkidegoko Zinema Eskola). Sergio Oksmanekin batera, Goodbye, America (2007), Notes on the Other (2009), A Story for the Modlins (2012) eta O futebol (2015) filmak egin ditu. Irakaste gonbidatua izan da Cambridge Unibertsitateko Eslaviar Ikasketen Sailean, eta liburu hauek argitaratu ditu: Ver sin Vertov; (1955-2005) Cincuenta años de no ficción en Rusia y la URRS; Ermanno Olmi. Siete encuentros y otros instantes; The Man Without the Movie Camera: The Cinema of Alan Berliner; eta duela gutxi, Las formas de la Estalgia (cubana) eta Mi abuelo murió leyendo a Pushkin (Antología de escritores cubanos post soviéticos). Nafarroako Punto de Vista zinema-jaialdiaren sortzaile izan zen eta bertako zuzendaria 2009. urtera arte. ECAMek eskolako zinema dokumentalaren espezialitateko arduraduna. 2017. urteaz geroztik, Elías Querejeta Zine Eskolako zuzendaria da.

  • Carolina Cappa

    Carolina Cappa (Buenos Aires, 1982) ikus-entzunezkoen artxibozaina da, teknologiaren historian eta zaharberritzean berezitua. Buenos Airesko Unibertsitatearentzat irudi eta soinu diseinatzailea da. Film mutuen zaharberritzean lan egin zuen, adibidez, "El bolillo fatal" (1927, Bolivia, Desmet Colorrean zaharberritua), "El último malón" (1918, Argentina), eta Domingo Mauricio Filippiniren obra (La Pampa, 1920), besteak beste. Boliviako La Pazeko Cinemateca Bolivianako film artxibategiko arduradun izan zen, eta bertan zinema ez-konbentzionala dibulgatzeko Kinetoscopio Monstruo taldea sortu zuen. 2005az geroztik ikus-entzunezkoen irakaslea da eta berriki Ikus- entzunezkoen Tekniken ikasgaiko lantaldearen eta IDIS proiektuaren kidea da, biak Buenos Airesko Unibertsitateko Arkitektura, Diseinu eta Hirigintza Fakultatean. Horrez gain, mintegiak ematen ditu ikus-entzunezkoen zaintzari buruz, baita ere kamerarik gabeko zinema-lantegiak eta Ikus-entzunezkoen Artxibo Txikien lantegia, ikus-entzunezkoen artxibo deszentralizatuak sortzeko. Carolina Cappa "Nitrato argentino. Una historia del cine de los primeros tiempos" liburuaren editorea da.

  • Clara Sánchez-Dehesa

    Ikus-entzunezko materialen artapen eta lehengoratzean espezialista, New Yorkeko L. Jeffrey Selznick School of Film Preservation eskolan ikasketak egin ondoren. Bertan, Haghefilm 2011 beka jaso zuen. Orobat da aditua ikus-entzunezko ondarean Madrileko Universidad Complutenseko Master bidez. Artapen lanak egin ditu hainbat proiektutan, Espainian ez ezik, Bolivian, AEBn eta Mexikon, eta Etxeko Zinemaren Sarea garatzen lan handia egin du. Egun, etxeko zinema eta zinema amateurra berreskuratzeko eta zabaltzeko xedea duen elkarte horretako zuzendari da. EQZEren Artxiboa saila koordinatzeaz gain eskolako ikerkuntza proiektuen ikuskapen teknikoaren arduraduna da.

  • Cristina Álvarez López

    Zine kritikaria. Transit: Cine y otros desvíos online aldizkariaren sortzaile kidea. Haren testuak eta ikus-entzunezko saiakerak hainbat aldizkaritan agertu dira: Notebook MUBI, Sight and Sound, De Filmkrant, Trafic, LOLA, Caimán, Screening the Past, The Third Rail, [in]Transition. Hainbat sortzaileri buruzko liburuetan parte hartu du, hala nola Chantal Akerman, Paul Schrader, Max Ophüls eta Philippe Garrel-i eskainitakoetan. DVD batzuen gehigarri eta liburuxketan kolaboratu du, hala nola Arrow Films, Carlotta, Kino Lorber, Eureka/Masters of Cinema, Belgian Cinematek editoreek plazaratutakoetan. Hitzaldiak, tailerrak eta ikastaro teoriko-praktikoak eman ditu zine eta kritikari buruz hainbat eskola eta unibertsitatetan.

  • Dan Kidner

    Komisario eta idazlea. Picture This (2011-2013) eta City Projects (2004-2011), ikusentzunezkoen esparruan lan egiten duten agentzien zuzendaria izan da. Azken 10 urtetan Knut Åsdam, Anja Kirschner and David Panos, Cara Tolmie, Emily Wardill, James Richards eta Jimmy Robert artisten lana ekoiztu du. Working Together: British Film Collectives in the 1970s (2013), Petra Bauerrekin batera idatzia eta A Detour Around Infermental (2011) George Clark eta James Richardsekin batera idatzi ditu besteak beste. Frieze eta beste aldizkari eta egunkarietarako idatzi du. Erakusketa hauen komisarioa izan berri da: The Inoperative Community en Raven Row, Londonen (2015-2016), eta Rozdzielona Wspólnota (The Inoperative Community II) Łódź hiriko Muzeum Sztuki-n (2016).

  • Enrique Fibla

    Zinematografia Ikasketetan doktorea da Montrealgo Concordia University-n, Espainiako Bigarren Errepublikako (1931-1936) zinema ez komertzialari eta politika instituzionalari buruzko tesi batekin. Bere ikerketa lanak nazioarteko aldizkarietan argitaratu izan dira; Journal of Spanish Cultural Studies, 1895 Revue d’Histoire du Cinéma eta Screen aldizkarietan, besteak beste. Berriki Towards a Global History of Amateur Film Practices and Institutions ale bereziaren edizioan parte hartu du Film History aldizkarian(2018), bai eta Global Perspectives on Amateur Film History and Culture liburuarenean ere Indiana University Press argitaletxearentzat (2019ko udazkena). Gaur egun Fora de Casa! el cine amateur más allá del espacio doméstico ikerketa eta erakusketa proiektua zuzentzen ari da Kataluniako Filmotekan eta Amateur Movie Database: investigación sobre cine amateur vasco proiektuaren zuzendarikide da Elías Querejeta Zine Eskolan.

  • Erika Balsom

    King's College London-eko zinema ikasketen irakasle titularra da. Ikasketa horiek arteko mugimenduzko irudira eta dokumentalen inguruko praktika esperimentaletara bideratuta daude. 2017an argitaratu du After Uniqueness: A History of Film and Video Art in Circulation (Columbia University Press). Gainera, Exhibiting Cinema in Contemporary Art (2013)-en egilea da, Documentary Across Disciplines (2016)-en koeditorea, eta maiz jardun da elkarlanean Artforum eta Sight Sound-ekin. Hainbat argitalpenetan ere lan egin du: Gray Room-en, e-flux-en, Cinema Journal-en eta erakusketen katalogo ugaritan. Horrez gain, Erika Balsom Brown Universityn Kultura Garaikidea eta Baliabideak alorrean doktorea da.

  • Esperanza Collado

    Esperanza Colladok (Valentzia, 1976) instalazioak, landutako inguruneak, performanceak, 16 mm-ko filmak eta testu kritikoak ditu langai, zinemaren bokazio filosofikoa eta proiekzio egoeraren aukera koreografiko eta espazialak aztertzeko. Bere liburuak, Paracinema: la desmaterialización del cine en las prácticas artísticas (Trama argitaletxea, 2012), "Escritos sobre Arte" saria jaso zuen Madrilen (Arte y Derecho fundazioa). Duela gutxi, performanceak aurkeztu ditu hainbat espaziotan: Light Field (San Frantzisko), Close-Up Cinema (Londres), BEEF (Bristol), Palais des Beaux-Arts (Brusela), Art Cinema OFF-off (Gante), MACVal (Paris), Images Festival (Toronto), Lajevardi Foundation (Teheran), Art Centre Ongoing (Tokio), Biennial of Havana (Kuba), eta abar. LEVE proiektu editorialaren egilekide da, eta 2012tik landako grabazioak argitaratzen ditu urtero, artista gonbidatuek 45 rpm biniloan egindakoak. Cuencako Arte Ederren fakultateko irakasle elkartua ere bada. Argazkia: Isabel de Naverán.

  • Esther Urlus

    Esther Urlus artista bisuala Rotterdamen bizi da, eta Super-8, 16 mm. eta 35 mm. formatuetako pelikulekin lan egiten du. Lan horren emaitza diren filmak, performanceak eta instalazioak DIY metodoak erabiliz sortzen ditu beti. Materiala landuz, probatuz, huts eginez eta (ber)asmatuz osatzen du lan berria. Urlusen lana mundu osoan erakutsi eta proiektatu izan da, besteak beste, 25FPS festival Zagreb, Ann Arbor Film Festival, Oberhausen Short Film Festival, Sonic Acts eta International Film Festival Rotterdam zinemaldietan.

  • Eva Sangiorgi

    2018. urteaz geroztik, Viennale - Vienako Nazioarteko Zinema Jaialdiaren zuzendari artistikoa, Sangiorgi Komunikazio Zientzietan lizentziatu zen, Bolonian, eta Artearen Historiari buruzko master bat egin zuen, Mexiko hirian. Esperientzia handia du Latinoamerikako hainbat jaialdiren programatzaile gisa, eta bereziki, Mexikon, non hamasei urte igaro baitzituen. Han, FICUNAM jaialdia sortu, eta 2018ra arte zuzendu zuen, egile zinema eta politikari eta ikerketari lotutako zinema bultzatzen duen jaialdi bat. Era berean, epaimahaikidea izan da nazioarteko jaialdi askotan, hala nola La Semaine de la Critique de Cannes, Veneziako Jaialdia, FIDMarseille eta Jeonju International Film Festival; horrez gain, proiektu zinematografikoak analizatzeko eta garatzeko batzordeetan parte hartu izan du. Argitalpen proiektuei dagokienez, zinema garaikideari buruzko Mexikoko Unibertsitate Autonomo Nazionalaren (UNAM) hainbat argitalpen koordinatu eta argitaratu ditu, eta saiakerak eta testuak egin ditu, jaialdietako katalogo eta zinema argitalpenetarako. Eskolako ikasleak garatzen ari diren proiektuetako irakasle eta tutore gisa parte hartzeaz gainera, Eva Sangiorgik eskolak eman ditu, Latinoamerikako eta Europako hainbat unibertsitatetan. 2016an, Brava Cinema banaketa etxea sortu zuen, Mexikon.

  • Florian Wüst

    Florian Wüst zinema kuradorea, artista eta editorea da, eta Berlinen bizi da. Nazioarteko arte erakunde, zinema eta jaialdi askoretarako zine programak komisariatu ditu, hala nola Oberhausengo Film Laburren Nazioarteko Jaialdia, Osnabrückeko Media Art Europako Jaialdia, Utrechteko Impakt Jaialdia, Zagrebeko 25fps Jaialdia eta Halleko Werkleitz Jaialdia (Saale). 2016tik 2020ra, Wüst zinema eta bideo kuradorea izan zen transmediale jaialdian. Berlin Journals-On the History and Present State of the City delakoaren sortzaileetako bat da, Berlinen eta beste hiri batzuetan izandako gizarte, kultura eta ekonomiako aldaketei buruz abian dauden argitalpenena. Tabakalerarako Zin Ex. Abstrakziotik algoritmora erakusketa komisariatu berri du. 

  • Garbiñe Ortega

    Ikus-entzunezko Komunikazioan lizentziatu zen Euskal Herriko Unibertsitatean, eta zinema esperimentalean eta ez-fikziokoan espezializatua da. Komisariotzan, hezkuntzan, publikoen eraikuntzan eta esperientzia kolektibo zinematografikoa handitzeko esparru espezifikoen sorreran aritzen da. Azken urteetan, Kalifornian eta Mexikon bizi izan da, eta haren zaindari-lana nazioartean erakutsi da, Estatu Batuetako eta Europako jaialdi ezberdinetan. Gaur egun, espazioen programatzailea da, adibidez, Montehermoso Zentro Kulturalarena Gasteizen, Bilboko Azkuna Zentroaren programazioko aholkularia eta Punto de Vista zinemaldiko zuzendari artistikoa.

  • Gema Grueso

    Arte Ederretan lizentziaduna eta Arte Moderno eta Garaikidearen Zaintza eta Zaharberritzea masterra du. Arte ondarea zaharberritze lanetan aritu da 2006tik, eta arte moderno eta garaikidearen zaintzen eta zaharberritzen 2012tik, hainbat obra mota tratatu dituela. 2013tik Sofia Erregina Zentroaren Museo Nazionalean lan egiten du, eskultura zaharberritzaile gisa lehenik eta ikus-entzunezkoen sailean gero. Presto Centre-ko kidea da 2015etik.

  • Giovanna Fossati

    Giovanna Fossati Eye Filmmuseum (Amsterdam) erakundeko kuratore burua da, eta 50.000 tituluko bilduma bat gainbegiratzen du bertan.  Halaber, Ondare zinematografikoko eta Kultura Zinematografiko Digitaleko irakaslea da Amsterdamgo Unibertsitatean. Bertan, Mugimenduko Irudien Programa Zaintzeko eta Aurkezteko Masterrean irakatsi du, 2003an sortu zenetik. Berriki, honako ikerketa proiektu hau zuzendu du: The Sensory Moving Image Archive (SEMIA). Boosting Creative Reuse for Artistic Practice and Research. Moving Images: Preservation, Curation, Exhibition (ASCA) ikerketa taldeko koordinatzailea ere bada. Fossatik lan hauek egin ditu: From Grain to Pixel: The Archival Life of Film in Transition (Amsterdam University Press, 2009 eta 2018; edizio berrikusia); Fantasia of Color in Early Cinema (Amsterdam University Press, 2015) lanaren egilekidea Tom Gunning, Joshua Yumibe eta Jonathon Rosen-ekin batera; Exposing the Film Apparatus. The Film Archive as a Research Laboratory (Amsterdam University Press, 2016) lanaren editorekidea Annie van den Oever-ekin batera; eta The Colour Fantastic. Chromatic Worlds of Silent Cinema (Amsterdam University Press, 2018) liburukiaren editorekidea. Bere liburu From Grain to Pixel gaztelaniara ere itzuli zuten Argentinan 2019an: Del grano al píxel. Cine y archivos en transición (Imago Mundi). 2021ean Espainiako Filmotekaren edizio zabalago bat eta Italiako edizio bat argitaratuko dira.

  • Harkaitz Cano

    Zuzenbidean lizentziatua EHUn, idaztea izan du beti ogibide, ia literatur jenero guztiak landuz: poesia, eleberria, antzerkia... Prentsan zein Zinea eta literatura: begiaren ajeak (2008) saiakeran bildu ditu ikus-entzunezkoekiko bere hausnarketak. Telebista, irrati eta komiki gidoilari lanetan aritu da. Diziplina ezberdinen arteko bidegurutzeen zale, euskal talde eta bakarlari askorentzat idatzi ditu kantuen letrak. Hanif Kureishi, Anne Sexton edo Allen Ginsberg bezalako egileak euskaratu ditu. Hiru aldiz irabazi du Euskadi Saria eta bere lana dozena bat hizkuntzatara itzulia izan da.

  • Helena Girón

    Zinemagilea. Bere lanek mitologiaren eta materialismoaren arteko harremanak arakatzen dituzte. Samuel M. Delgadorekin batera, film hauek egin ditu:Plus Ultra, Montañas ardientes que vomitan fuego eta Sin Dios ni Santa María. Bere filmak nazioarteko hainbat jaialditan programatu dira, hala nola: Toronto International Film Festival, Festival del film Locarno, New York Film Festival, Festival de San Sebastián, Mar del Plata, International Film Festival Rotterdam, FIC Valdivia, Curtas Vila do Conde, L’Âge D’Or, Ann Arbor edo Media City Film Festival.

  • Helena Wittmann

    Helena Wittmann 1982. urtean jaio zen Neussen, Alemanian. Espainiera eta Informazio Zientziak ikasi zituen Erlangen eta Hamburgon eta 2014an Hamburgoko Arte Ederretako Akademian (HFBK) graduatu zen. Bere lehen film luzea, DRIFT (2017) , eta ADA KALEH (2018), 21,3°C (2014) eta WILDNIS (2013) film laburrak, mundu osoko zinema jaialdi eta erakusketetan proiektatu dira. 2015 eta 2018 artean Hamburgoko Arte Ederretako Akademian ikerkuntza artistikoko urgazle modura aritu da.

  • Jessica Sarah Rinland

    Jessica Sarah Rinland artista argentinar-britainiarraren lana nazioartean proiektatu eta erakutsi da Torontoko Zinema Jaialdian, New Yorkeko Zinema Jaialdian, Londresko BFI Zinema Jaialdian, Rotterdamen, Oberhausenen, Cinema du Reel jaialdian, Somerset Hous zentroan (2016) eta Bloomberg New Contemporaries erakundean (2011). Hainbat sari irabazi ditu: Locarnoko Zinema Jaialdian aipamen berezia (Those That, at a Distance, Resemble Another, 2019), Mugimenduko Irudiaren Biurtekoan lehen saria (Black Pond, 2018), Ann Arborreko Zinema Jaialdian Arts + Science saria (2014), LSFFn ICAren Film Esperimental Onenaren saria (2013) eta MITen Schnitzer saria arteetako bikaintasunagatik (2017). Egonaldi hauek egin ditu: Harvardeko Unibertsitateko Zinema Ikasketen Zentroa, Somerset House Studios, Flaherty Seminar Fellow, MacDowell eta e Ikusmira Berriak. Arte Ederretan lizentziaduna da Central Saint Martins eskolan (Londresko Arteen Unibertsitatea) eta Arte, Kultura eta Teknologian masterra du Massachusettseko Teknologia Institutuan. 

  • Jorge Fin

    Artista. Hodeien margolaria. Cloud Watcher (Almudí jauregia, Murtzia, 2003). Nefelokokigiaren, hau da, hodeien formak interpretatzeko artearen dibulgatzailea da (Gustavo de Maeztu Museoa, Lizarra, Nafarroa, 2005). Londreseko Cloud Appreciation Society elkarteko ohorezko kidea da, eta bere lana Espainiako hainbat galeria eta museotako erakusketetan ikusi ahal izan da, 1989an Donostian egindakotik 2020an Madrilgo Gurriarán galerian egin zuenera. Mediterranean Iceberg Association delakoaren alma mater eta sortzailea da (Matadero de Madrid, 2015), eta haren argitalpen digitalaren zuzendaria. 2018az geroztik, zelaien eta belar basatien ikasketak egiten ari da, Henry David Thoreauren Walden o vida en los bosques lana aztertzetik abiatuta (Almudí jauregia, Murtzia, 2018). Askotan lan egin du zinemagileekin, matte painting delakoan (Filmayer). Bere hodeiak ikusi ahal izan dira Iciar Bollaín, Manuel Gómez Pereira edo Santiago García de Leanizen obretan. Nube del sol naciente (2011) lanaren zuzendaria da. Dokumental horrek Jorge Finek hodeiak sortzeko egiten duen prozesua kontatzen du eta finalista izan zen Action/cut Hollywood International Film Festival jaialdian. Ilustratzaile gisa El Canto de la Tripulación taldean eta hainbat kultura aldizkaritan (Sur Express, El Europeo, Vogue...) parte hartu du 80ko hamarkadatik. Muralgile gisa, muralak margotu ditu etxe pribatuetan, baita 100 metro karratutik gorako mural izugarriak ere espazio publiko, enpresen egoitza eta erakundeetan. Bere lana hainbat bildumatan jasota dago: Fundación Caixa Galicia, Coruña; Fundación BBVA; Kultura eta Kirol Ministerioa, Madril; Murtziako Udala; Ramón Gaya Museoa, Murtzia; Madrilgo Udalaren Arte Garaikidearen Bilduma; Marbellako Grabatuaren Museoa… Halaber, hainbat bilduma pribatutan ere agertzen da herrialde hauetan: Espainia, Frantzia, Suitza, Italia, Belgika, Alemania, Errusia, AEB, Kanada, Mexiko, Japonia, Singapur...

  • José Luis Sanz

    Argazkilaria, antzerkiko eta telebistako argiztatzailea eta argazki zuzendaria duela 25 urte baino gehiagotik. Besteak beste, Espainiako Irrati eta Telebista Institutu Ofizialean eta Kubako Nazioarteko Zine eta Telebista Eskolan jaso du formazioa. Irakasle lanetan ere aritu da hainbat lekutan, hala nola IORTVE, CES, IES Puerta Bonita nahiz ikus entzunezkoen arloko beste hainbat ikastegitan. Azken urteotan material filmikoa digitalizatzen, berreskuratzen eta zaharberritzen aritu da, "Ocho y Pico" enpresaren kudeatzaile gisa.

  • José Luis Torres Leiva

    José Luis Torres Leiva is a director, scriptwriter and film editor. In 2003 he received the Andes Foundation grant to make the documentary Ningún lugar en ninguna parte. His short film "Obreras saliendo de la fábrica" received, among other accolades, the best short film prize at ZINEBI Bilbao and the Drama Short Film festival. "El Cielo, la Tierra y la Lluvia", his first fictional feature film, premièred at the Rotterdam Film Festival in 2008, where it was well received, as indeed it was also at the Mexican and Korean Film Festivals. His second feature film, "Verano" (2011), premièred at the Vince Film Festival within the section 'Orizzonti'. More recently, he premièred the documentaries "El viento sabe que vuelvo a casa" and "Sobre cosas que me han pasado". He is currently finishing his latest feature film, entitled "Vendrá la muerte y tendrá tus ojos". He has lectured in fictional and documentary film at Valparaíso University, the University of Chile, Andrés Bello University, Universidad del Desarrollo, the Catholic University of Chile and the Universidad Mayor.

  • Joxean Fernández

    Euskadiko Filmategiko zuzendaria 2010eko abenduaz geroztik eta Donostia Zinemaldiko zuzendaritza batzordeko kidea 2011ko urtarriletik. Nantesko Unibertsitateko irakasle titularra da, egun eszedentzian badago ere. Historia Garaikidean eta Zinemaren Historian aditua da. Zaragozako eta Nantesko unibertsitateetan doktore da tutorekidetzan eginiko Cine y Guerra Civil en el País Vasco (1936-2006) doktore tesiari esker. Nantesko Festival du Cinéma Espagnol zinemaldiko zuzendaritza batzordeko kidea da 2001. urteaz geroztik. 2008an, A las puertas de París dokumentala zuzendu zuen Marta Hornorekin batera. Artikulu ugari idatzi ditu Euskal Herriko historia garaikideari eta zinemari buruz eta ondorengo liburuen koordinatzailea ere bada: Federico Fellini (Jesús Angulorekin batera), Cine y Guerra Civil en el País Vasco (Santiago de Pablorekin batera), Conservación audiovisual en la era digital(Alfonso del Amorekin batera), De Lumière a Kaurismäki. La clase obrera en el cine (Carlos F. Herederorekin batera). Gainera, Cine vasco: tres generaciones de cineastas-en editorea da eta baita Euskal Zinema-Cine Vasco-Basque Cinema liburuaren egilea ere. Elías Querejeta Zine Eskola martxan jartzen parte hartu du, eta eskolako Zuzendaritza Akademikoko kide da.

  • Koldo Almandoz

    Kazetaritza eta Ikusentzunezko Komunikazioan lizentziatua. New York Universityko Tisch Schoolen graduatua azken 25 urtetan filmak idatzi eta zuzendu ditu. Bere lanak hautatuak eta sarituak izan dira nazioarteko hainbat zinemaldietan: Cannes, Rotterdam, Donostia Zinemaldia, Bafici… The Balde aldizkariko zuzendaria. Punto de Vista zinemaldiko programatzailea. Irrati-fikzio saioen egilea. Hainbat kultur eta arte-ekitaldiren komisario izan da baita zenbait hedabidetako kolaboratzailea.

  • Laura Cortés

    Laura Cortés Selva irakasle laguntzaile doktorea da (ANECAk egiaztatua Ikus-entzunezko komunikazioko titular gisa) Gaztela-Mantxako Unibertsitateko Komunikazio Fakultatean. Nazioarteko doktorea da ikusizko estilo zinematografikoan. Ikus-entzunezko komunikazioan lizentziaduna da (Nafarroako Unibertsitatea), baita argazki zuzendaritzan ere (Kataluniako Zinema eta Ikus-entzunezkoen Goi Mailako Eskola).

  • Luciano Berriatúa

    Fikzio film luzeen (El buscón, 1976 eta El lado escuro, 2002), film laburren, dokumentalen eta marrazki bizidunen zuzendaria da. Filmografia zabala du argazki zuzendari, gidoilari, muntatzaile, aktore eta zinema zaharberritzaile gisa F.W. Murnau-en, Orson Welles-en, animazio zineman eta Espainiako zinema mutuan espezializatua da. Gainera, Espainiako filmotekarentzat, Kataluniako Filmotekarentzat eta F.W.rentzat egiten du lan. Murnau Stiftung (Wieswaden). Historialari eta ikertzaile honek hainbat liburu argitaratu ditu F.W.Murnau-ren inguruan, eta artikulu ugari Espainiako, Frantziako, Alemaniako eta Italiako aldizkaretan. Zaharberritze eta zinema-zuzendaritza irakaslea da Paris 8 Unibertsitatean (Frantzia) (12 urte irakasle elkartu gisa) eta Kordobako unibertsitatean (duela 6 urtetik). Horrez gain, gidoi-irakasle izan da ECAMen.

  • Luis Macías

    Artista, zinemagilea, irudien konpositorea eta film ikertzailea. Cráter duoko kide  eta CRATER-Lab laborategi independentearen sortzaileetako bat da. Zinema analogikoko laborategi bat da, artistek kudeatzen dutena. Film edo bideo formatuko proposamenak egiten ditu, bai kanal bakarreko proiekziorako, bai performance edo instalazioetarako. Aldi berean, lantegi teoriko-praktikoak egiten ditu, zinema esperimentalaren askotariko aldaeretan espezializatuta -apropiazioa, kamerarik gabeko zinema, super 8 eta 16 mm. edota errebelatze esperimentalak-, bai zinema eskoletan, bai museo eta arte zentroetan ere. Bere obrak ikusgai egon dira mundu osoko jaialdi eta arte zentroetan.

  • Lur Olaizola Lizarralde

    Lur Olaizola Lizarralde (Donostia 1988) Tabakalera-Kultura Garaikidearen Nazioarteko Zentroaren ikus-entzunezko programaren koordinatzailea da. Tabakaleran lan egiten aurretik, New Yorken ikusizko artista eta kultur ekoizle gisa aritu zen. New Yorken Horns & Tails ekoiztetxearekin elkarlanean aritu zen eta MoMA PS1k EXPO 1: NY erakusketan parte hartzeko hautatu zuen 71% bideolana zuzendu zuen elkarlanean. Gainera Architecture & Design Film Festival koordinatu zuen (New York eta Los Angelesen) eta New York UniversitynThe limit of our gaze, Women Filmmakers and Contemporary Documentary in Spain zikloaren lehenengo edizioa koprogramatu zuen. 2011-2012 urteetan Bartzelonako CCCBn lan egin zuen ikusentzunezko edukien dokumentalista eta muntatzaile gisa.

  • Maialen Beloki Berasategui

    Donostia Zinemaldiaren zuzendariordea 2016tik. Ikus-entzunezko Komunizazioan lizentziatua Nafarroako Unibertsitatean (Iruña), 2002-2005. Zinema teoria, analisia eta dokumentazioan doktorea (Entre Antonio y Antxon Eceiza. Cine y política doktoretza-tesia) Euskal Herriko Unibertsitate Publikoan (Leioa), 2006-2010. Elías Querejeta Zine Eskola martxan jartzen parte hartu du, eta eskolako Zuzendaritza Akademikoko kide da. Komunikazioko irakaslea izan da HUHEZIn, Mondragon Unibertsitatean. Filmak aztertzen dituen Pausa aldizkari elektronikoan kolaborazioak egin ditu eta Antxon Eceiza, cine, existencialismo y dialéctica (Jesús Angulo, Maialen Beloki, José Luis Rebordinos, Antonio Santamarina, Euskadiko Filmategia, 2010) liburuaren egileetako bat da. Film laburren aukeraketan parte hartu du Kimuak-en, euskal film laburrak nazioartean sustatu eta banatzeko Eusko Jaurlaritzaren programan (2012, 2013), eta Eusko Jaurlaritzako Kulturaren Euskal Kontseiluko kide izan da.

  • Maider Oleaga

    Ikus-entzunezko Komunikazioan Lizentziatua (Nafarroako Unibertsitatea), Zinema Zuzendaritzan Diplomatua (ECAM) eta Ikasketa Feminista eta Generokoetan Masterra (EHU). Dokumental hauek idatzi eta zuzendu ditu: Iragan Gunea Berlin, Donostiako Zinemaldian estreinatua, 2016; Esperanza (Bolivia-Espainia, 2012); Amaren Ideia (Mexiko-Euskal Herria, 2010); eta Sitios prestados al aire (Mexiko, 2010), En coincidencia (Espainia, 2003), eta Sarah. Mirándote (Espainia, 2001) fikziozko film laburrak. Egun, bere hurrengo film luzearen postprodukzioan lanean ari da, Muga deitzen da pausoa, Ikusmira Berriak programan hautatua. Orobat, Agur/Henffych Naomi Heath galestar ikusizko artistarekiko korrespondentzia filmikoaren proiektuarekin jarraitzen du.

  • Manuel Asín

    Zine saileko koordinatzailea Madrilgo Arte Ederretako Zirkuluan. Programatzaile lanetan, zenbait ziklo prestatu ditu hainbat erakunderentzat: Filmoteca Española, MNCARS, Xcèntric-CCCB, Zinebi, MUN, etab. Artikulugilea izan da hainbat aldizkaritan, hala nola Caimán Cuadernos de Cine (erredakzio kontseiluko kidea), El viejo topo, Blogs & Docs, Cahiers du cinéma España, Trafic, etab. Zineari buruzko bi libururen hitzaurregilea eta argitaratzailea izan da: Jean-Marie Straub eta Danièle Huillet-en Escritos (2011) eta Hacer la revolución es también volver a colocar en su sitio cosas muy antiguas pero olvidadas (2016). Intermedio, DVD eta liburuen banatzaile eta argitaletxeko zuzendaria izan da (2011-2015). Oteiza Museoarentzat Siete vigías y una torre (2005) film ertaina eta beste film labur batzuk ondu ditu.

  • Mariano Llinás

    Mariano Llinás (Buenos Aires, Argentina, 1975) zuzendari eta gidoilaria da, El Pampero Cine zinegile taldeko kidea –Laura Citarella, Alejo Moguillansky eta Agustín Mendilaharzurekin batera–. 2002an “Balnearios” izeneko lehenengo film luzea egin zuen. 2008an “Historias Extraordinarias”, bigarren filma, egin zuen, kritikak goratua eta Argentinan oihartzun eta ikus-entzule aldetik arrakasta handia lortu zuena. Bere azken film luzea, “La Flor” (2018), Baficiko azkenengo edizioan estreinatu zuen, eta sari nagusia irabazi zuen. Ondoren, nazioarteko oso jaialdi garrantzitsuetan hartu du parte, Locarnon, Toronton, New Yorken edo duela denbora gutxi Vienako Nazioarteko Zinemaldian (Viennale), arrakasta handia lortuz ikus-entzuleen eta espezializatutako kritikaren artean.

  • Mark Webber

    Mark Webber bideo-arte eta filmen komisario independentea da. Tate Modern, BFI, ICA, Whitney Museum (NYk), Centre Pompidou (Paris) eta beste museo, arte zentro, eta zinemaldietan egindako proiekzio eta ekitaldien arduraduna izan da. The Visible Press argitaletxearen sortzailea da eta Owen Land (George Landow) , Gregory J. Markopoulos, London Film-Makers’ Co-operative, Peter Gidal eta Thom Andersen-en inguruko liburuen editorea. Bere lana webgune honetan jasotzen da: www.markwebber.org.uk.

  • María Palacios Cruz

    Komisarioa (Tate Britain, Londres; Union Docs, New York; Cinematek, Brusela; Impakt, Utrecht; Centre Pompidou, Paris…) eta irakaslea (Ecole de Recherche Graphique eta Academie Royale des Beaux-Arts, Bruselan, eta Kingston University eta Central Saint Martins, Londresen). Zinemari eta mugimenduko irudiari buruzko argitalpenak eta liburuak idazten ditu, eta The Visible Press diziplina artistiko horretan espezializatutako Londreseko editorialaren kofundatzailea da. Belgikako Courtisane jaialdiko arduraduna izan zen, eta, egun, LUXen zuzendari-laguntzailea da. Banatzaile horrek egoitza Londresen du, eta zinema independente eta esperimentalaren banatzaile garrantzitsuenetako bat da mundu osoan.

  • Matías Piñeiro

    Argentinako Zine Unibertsitatean graduatu zen, eta bertan eman zituen gero Zinematografiako eta Zinemaren Historiako klaseak. Zinemagilea, gidoigilea eta aktorea da (Rosalinda, La princesa de Francia [Frantziako printzesa], Hermia & Helena), eta bere belaunaldiko zinema argentinar berriaren adierazgarri onenenetakotzat joa izan da.

  • Michael Warmann

    Michael zuzendaria eta ekoizlea da. Montevideon (Uruguai) jaio zen, eta 2004az geroztik Brasilen bizi da. 2007an, zinemagintzan graduatu zen Sao Pauloko FAAP institutuan. Avós (2009), Oma (2011), eta The Beast (2016) film laburrak, eta Avanti Popolo (2012) film luzea estatu-mailako eta nazioarteko hainbat zinemalditan aurkeztu dira, honako hauetan, adibidez: Canneseko Zinemagileen Hamabostaldia, Berinale, Rotterdam eta Brasiala. Urteetan zehar, 60 sari baino gehiago jaso ditu. Ekoizle gisa, Sancho&Punta sortu zuen, zeinetan film luze hauek ekoitzi zituen, besteak beste: Los Territorios (Ivan Granovsky); Invisible (Pablo Giorgelli); eta Elon Não Acredita na Morte (Ricardo Alves Jr eta beste batzuk). Egun, "Sem Dor" izenburuko proiektu bat garatzen ari da, Ikusmira Berriak-en hautatua 2018. urtean.

  • Michel Gaztambide

    Zinema eta telebista gidoilaria. Hamabi bat film luze idazten parte hartu du: Behiak (Julio Medem), La caja 507, Bizitzaren orbanak eta Goya sari bat eskurarazi zion No habrá paz para los malvados (Enrique Urbizu), Chatarra (Félix Rotaeta), Ezinezko hizkuntza (Rodrigo Rodero) edo Petra (Jaime Rosales). Halaber, telebista sailetan ere parte hartu du (Gigantes, La línea invisible, Libertad) Mediaset eta Movistar kateetarako. Esperientzia zabala du irakaskuntzan, eta, EQZEn parte hartzeaz gain, ikastaroak eman ditu ESCACeko Gidoi eta zuzendaritzako masterrean, Nafarroako Unibertsitateko Gidoien masterrean, Menéndez Pelayo Nazioarteko Unibertsitateko (Valentzia) Gidoien masterrean, eta Karlos III.a Unibertsitateko (Madril) Zinema eta telebistako masterrean. Gidoien arloko eskolak eta master class deritzenak eman ditu hemen: Bande à part (Bartzelona), CECC (Bartzelona), Pompeu y Fabra Unibertsitatea (Bartzelona), Gandiako Unibertsitatea, Valentziako Unibertsitate Politeknikoa, Karlos III.a Unibertsitatea (Madril), Larrotxene (Intxaurrondo, Gipuzkoa), SAROBE zinema aretoa (Urnieta, Gipuzkoa), Juan de Antxieta Gidoigintza Eskola (Bilbo), Lycée René Cassin (Baiona, Frantzia), SGAE (Valentzia. Bilbo. Bartzelona. Madril. Zaragoza), DAMA tutoretza (Madril), Fundación Carolina-Ibermedia tutoretza (Madril), etab. Hombre sin hombre (2002) film laburra zuzendu du eta hainbat poesia liburu idatzi ditu, hala nola Ternura blindada eta Moscas en los incunables.

  • Mikel Gurrea

    Donostia, Bartzelona eta Londres artean egiten du lan. Ikus-entzunezko komunikazioan (Pompeu Fabra Unibertsitatea) lizentziatua eta Londreseko Zine Eskolan «Arts Filmmaking» masterra egindakoa. Bere lanen artean, hauek nabarmentzen dira: Automatic Flesherako antzerkigintza, Rambert Dance Company dantza-konpainiarena, Londreseko Queen Elizabeth Hallean estreinatua; Soka antzerkigintza, Antzerkigintza Berriak programak hautatua eta Victoria Eugenia Antzokiak 2017ko ekoizpenerako aukeratua; eta hainbat film labur, hala nola Txoria (Erresuma Batua, 2013), Chessmates (2013) -Prix Europa sarietarako izendatua- eta Foxes, Montrealeko World Film Festivalen saritua. "Ikusmira Berriak" programak (postprodukzio saria jaso zuen bertan) eta Sam Spiegel Film Lab-ek hautatua izateari esker, Suro film luzea egiteko bere proiektuak garapen handia izan du. 2017az geroztik Zinema (h)abian/ Cinema en curs taldeko kidea da, zinearen pedagogia ikastetxeetan lantzea helburu duen proiektua.

  • Mona Jiménez

    Irakaslea eta ikaslea da, eta bideoetako, bide digitaletako eta multimedia euskarrietako ondare kulturalaren kudeaketan, mantenuan eta zaintzan espezializatutako artista. 2003. urteaz geroztik New York University-ko zuzendari elkartua da Zinema Ikasketak Saileko Mugimenduzko Irudiaren Artxibategi eta Kontserbazioa programan. Bertan, laborategietako garapenaren eta komunikabide berriekin eta bideoekin zerikusia duen ikasketa-planaren buru da, eta ikasgai horren eta beste hainbat enborreko ikasgaien eskolak ematen ditu. Museoetan, liburutegietan eta artxiboetan egin du lan, bertako bildumak mantentzen. Audiovisual Preservation Exchange (APEX) programaren sortzailea da, eta artxibo komunitarioen kudeaketarako lantegi bat garatu du. Lantegiak AEBetan ezarpen handia du, eta mugak gainditu ditu Mexikora, Japoniara, Filipinetara eta beste hainbat herrialdetara iritsi arte. Bertan, tailerrak zuzendu ditu. The Emergence of Video Processing Tools:Television Becoming Unglued (Intellect Books, 2013) liburuaren koeditorea da, Kathy High-ekin eta Sherry Miller Hocking-ekin batera.

  • Nagore Portugal

    Proiekzionista, teknikaria eta zinemaz maitemindua dagoen artista da. Nostalgika sutsua 8mm,16mm,35mm eta 70mm-tako filmeekin. Zine komertzialean baita hainbat jaialdietan ibilia. 2010ean Donostiako Zinemaldian proiekzionista postu bat eskaini zioten eta aurten ere bertan jarraitzen du,oraingoan teknika sailean ibiliz. Sevilla, Las Palmas eta Málagako zinemaldietara ere joan izan da zine digitala, 35mm, eta Betacam proiektatzera. Bartzelonan ibili zen 2018an 70mm filmak proiektatzen. Bere denbora librean, Ozzinema zineklubaren buruetako bat da, hainbat film laburren jaialdietan hautaketen talde da eta film labur batzuetan arte laguntzaile postuan ere ibili da. Gaur egun Tabakalerako zine aretoko teknikari burua da.

  • Natalia Marín

    Natalia Marín Sancho (Zaragoza, 1982) zinemagilea eta irakaslea da. Proiektuen tutore da Madrilgo Zinema eta Ikus-entzunezkoen Eskolan, eta 2015etik "Formas Híbridas" lantegia ematen du San Antonio de Bañoseko (Kuba) Zinema eta Telebista Eskolan. Zinema esperimentalaren barruan egin duen "Los hijos" lanak ibilbide luzea egin du nazio mailako eta nazioarteko jaialdi eta arte zentroetan, hala nola Parisko Georges Pompidou Zentroa, Madrilgo Reina Sofia Arte Zentroa, FID Marseille eta abar. "New Madrid", zeinak BBVA Fundazioak bideosorkuntza laguntzeko egin zuen lehenengo deialdia irabazi zuen, bakarka egin zuen lehenengo proiektua da, eta Zinema Europarraren Sevillako Jaialdian, Las Palmaseko Nazioarteko Zine Jaialdian edo New Yorkeko Anthology Film Archives jaialdian ikusi ahal izan da. Gaur egun New Yorken bizi da, eta Pratt Instituten lan egiten du, ikerlari gisa, Fulbright 2017 beka irabazi ostean.

  • Oliver Laxe

    Oliver Laxe Espainia eta Maroko artean egiten du lan. Bere lehen film luzeak, Todos vós sodes capitáns, Nazioarteko Kritikarien Saria lortu zen Zuzendarien Hamabostaldian Canneseko Zinema jaialdian 2010 urtean. Bere azken lanak, Mimosas, Kritikarien Astearen Sari Nagusia irabazi du Cannes-en 2016an. Zeitun Films ekoiztetxearen sortzaileetako bat da.

  • Oskar González Mendia

    Kimika Analitikoan doktorea da UPV/EHUn. Leideneko Unibertsitatean (Holanda) doktorego ondoko bat egin ondoren, UPV/EHUra itzuli zen Zientzia eta Teknologia Fakultatean eta Arte Ederren Fakultatean irakasle aritzeko. Esperientzia horri esker, Zientziaren eta Artearen arteko loturari buruz aztertzeko grina sortu zitzaion, eta bide horrek hainbat dibulgazio jarduera egitera eraman du. Kultura Zientifikoko Katedrako eta Norteko Ferrokarrila eta La mecánica del caracol irratsaioetako kolaboratzailea da.

  • Pablo La Parra

    Pablo La Parra Pérez zinema eta ikus arteetan espezializatutako ikertzailea da. NYU New Yorkeko Unibertsitatean doktorea da, bertan ere klaseak eman ditu. Masterra du Literaturan, Artean eta Pentsamenduan oinarritutako Azterketa Alderatuetan (Pompeu Fabra Unibertsitatea) eta Artearen Historian lizentziaduna da (Valentziako Unibertsitatea). Bere ikerketa lana argitaratu da nazioarteko aldizkarietan -Journal of Spanish Cultural Studies edo Sociologias-, eta liburu hauetan: 1968 and Global Cinema (Wayne State University Press), Antoni Abad: megafone.net/2004-2014 (Turner-MACBA) edo Facing Humanities, Current Perspectives from Young Researchers (Pompeu Fabra Unibertsitatea). Ikerketa eta graduondoko zenbait beka jaso ditu, besteak beste, Estatu Batuetako Social Sciences Research Council-en International Dissertation Research Fellowship, New Yorkeko Unibertsitateko Graduate School of Arts and Sciences-en MacCracken Fellowship, edo La Caixaren Master beka. Horrez gain, errendimendu akademikoari ematen zaizkion hainbat sari ere jaso ditu eta horien barruan dago Karrera amaierako Sari Nazionala. 2016. urtean, “Europa, futuro anterior” izeneko zinema militantearen artxiboen gaineko ikerketa artistikoaren proiektua zuzendu zuen, Tabakalerak eta Donostia 2016ko Europako Kultura Hiriburuaren Fundazioak finantzatu zutena, hain zuzen.

  • Pamela Vizner

    Komunikabide bildumen zaintza, administrazio eta erabileran aditua, bereziki formatu magnetikoei dagokienez; horien digitalizazioan espezializatu da. Masterra du Artxiboak eta Mugitzen diren Irudien Zaintza ikasketetan. Gaur egun Zaintza Digitala irakasten du Txileko Unibertistatean eta gainera Second Run Media Preservation artxiboetarako aholkularitza konpainiako Zuzendarikidea da. Pamelak Preservation Exchange ikus-entzunezko programan (APEX) parte hartu du 2013tik eta XFR Collective-ko kidea da New Yorken. Gradu aurreko ikasketetan Arteetan Lizentziaduna titulua jaso zuen Txileko Unibertsitatean, Soinuan aipamena izan zuela; hortaz, audioa nahasten, editatzen, berregiten eta lehengoratzen aditua da era berean.

  • Paulino Viota

    Zinegilea. Haren obretako batzuk: Contactos (1970, Filmoteca Españolak zaharberritua 2010ean, Sofia Erregina Arte Zentroaren Museo Nazionaleko Bildumaren parte), Duración (1970, Sofia Erregina Arte Zentroaren Museo Nazionaleko Bildumaren parte), Con uñas y dientes (1977-78) eta Cuerpo a cuerpo (1982). Viotaren lan osoak argitaratu ditu Intermedio DVDk, 1966tik 1974ra egindako film laburrak barne. Espainiako zinearen historian film erradikalenetako eta heterodoxoenetako bat den Contactos-i buruz, honela idatzi zuen Noël Burch-ek: "70.etako europar abangoardiako film onenetako bat, Chantal Akerman-en Jeanne Dielmann eta Jackie Raynal-en Deux fois-rekin batera". 80ko hamarkadaren hasieratik, Viota zine ikerketan eta irakaskuntzan aritu da. Irakaslea izan da hainbat irakaskuntza zentrotan: Bartzelonako Pompeu Fabra Unibertsitatea, CECC-Centre d'Estudis Cinematogràfics de Catalunya, Bande à part zine eskola (Bartzelona) eta Filmoteca de Cantabria. Horretaz gainera, hitzaldiak eman ditu Espainiako kultura eta zinematografia erakunde nagusietan.

  • Peio Aguirre

    Peio Aguirre arte kritikaria da, komisario independentea eta editorea. Teoria kritikoa, artea, zinema, diseinua eta kulturaren beste espresioren inguruan idazten du. La línea de producción de la crítica (consonni, 2014) liburuaren egilea da. Honako egunkarien gehigarrietan idatzi du: Mugalari Gara, Cultura(s) La Vanguardia, Babelia El País... baita hainbat aldizkari espezializatuetan: Afterall, A Prior Magazine, Flash Art, El estado mental, e-flux journal eta Concreta. Besteren artean, erakusketa hauek komisariatu ditu: "Asier Mendizabal", MACBA, Barcelona (2008); "Néstor Basterretxea, Forma y Universo", Bilboko Arte Ederretako Museoa (2013); "Una modernidad singular. Arte nuevo alrededor de San Sebastián 1925-1936", Donostiako San Telmo Museoa  (2016). 2006  urtetik kritika kulturala idazten du Crítica y metacomentario blogean.

  • Peter Bubestinger

    Peter Bubestinger-Steindl-ek Komunikabideei Aplikatutako Informatika ikasi zuen (Media Computer Science) Vienako Unibertsitate Teknikoan. 2002an, artxibo digitalen arloan hasi zen lanean proiektuetako lider eta garatzaile moduan. NOAko langile bezala, irrati- eta telebista-artxiboetarako baliabideak prestatu eta garatu ditu, eta baita zerbitzuen hornitzaileentzat ere (ORF, Esloveniako irrati-telebista, Memnon, YLE, etab.). 2010 eta 2015 artean, bideo-digitalizaziorako garapena zuzendu zuen Österreichische Mediathek-en (Austriako ikus-entzunezko artxibo nazionala). Horrez gain, funtsezko funtzioa bete zuen FFV1 galerarik gabeko bideo-kodekaren aurkikuntzan eta hobekuntzan, epe luzeko babeserako. Azken urteetan, doakoak ez diren Open Source-ko baliabideak koordinatzen eta inplementatzen espezializatu da, kalitate handiko eta eskakizun-maila altuko erabilera-kasuetarako. Gainera, Memoriaren inguruko askotariko erakundeek, eta mundu guztiko unibertsitate eta enpresek behar izan dituzte beren zerbitzuak, prestatzaile, txostengile edo hitzaldi eta mahai-inguruetako parte-hartzaile gisa. 2015ean, AV-RD enpresa sortu zuen, kode irekiaren (Open Source) erabilera profesionalarekin zerikusia duten zerbitzuak eta garapenak eskaintzen dituen enpresa bat artxiboen sektorean.

  • Ramón Andrés

    Ramón Andrés (Iruña, 1955) saiakeragilea eta musika ikaslea da. Bere liburu garrantzitsuenen artean nabarmendu behar dira: Johann Sebastian Bach. Los días, las ideas y los libros (2005), El mundo en el oído. El nacimiento de la música en la cultura (2008), No sufrir compañía. Escritos místicos sobre el silencio (Siglos XVI y XVII) (2010), Diccionario de música, mitología, magia y religión (2012), El luthier de Delft. Música, pintura y ciencia en tiempos de Vermeer y Spinoza (2013), Semper Dolens. Historia del suicidio en Occidente (2015), Pensar y no caer (2016), eta Claudio Monteverdi. Lamento della Ninfa (2017), denak Acantiladon argitaratuak. Era berean, Diccionario de instrumentos musicales . Desde la Antigüedad a J. S. Bach (Península, 1995/2009, Sir John Eliot Gardiner-en hitzaurrea), eta beste hainbeste izenbururen egilea da, besteak beste, Tiempo y caída. Temas de la poesía barroca (Sirmio-Quaderns Crema, 1995; 2 lib.), Juan Eusebio Nieremberg; Oculta filosofía (Acantilado, 2004) eta Poesía reunida y aforismos (Lumen, 2016) liburukia. 2018an, Sant Jordiko Reial Acadèmia Catalana de Belles Arts-eko kide izendatu zuten.

  • Reto Kromer

    Matematikan eta Informatikan graduatu ondoren, Reto Kromer ikus-entzunezko material eta ondarea zaintze eta zaharberritze lanetan hasi zen duela hogeita hamar urte baino gehiago. Suitzako Zine Artxibo Nazionaleko Zaintzaren arduraduna izan da eta irakurle kargua izan du Lausanako Unibertsitatean eta Vienako Arte Ederretako Akademian. Bere zaharberritze tailerra zuzentzen du eta hitzaldiak ematen ditu Bernako Unibertsitateko Zientzia Aplikatuetako Fakultatean. Gaur egun, kolore guneak, kontsulta taulak eta codec-en programazioa eta emulazioa ditu ikergai.

  • Ricardo Matos Cabo

    Ricardo Matos Cabo programatzaile eta ikertzaile independentea da. 1999tik hainbat zinemaldi eta instituzioekin egiten du lan. Culturgest, DocLisboa, eta Cinemateca Portuguesarekin kolaboratu du. 2001 eta 2007 artean Lisboako Bienalaren zine programazioa komisariatu du eta Doc's Kingdom Zine Dokumentalaren Nazioarteko Mintegia antolatu du. Goethe-Institut London, Birkbeck Institute for the Moving Image / Essay Film Festival, Institute for Contemporary Arts [ICA], eta Tate Moderntzat proiekzioak komisariatu ditu. Berriki  Ghent-en egiten den Courtisane Film Festivalekin egin du lan, baita Pariseko Cinéma du réel jaialdiarekin. Peter Nestler, Raymonde Carasco eta Régis Hébraud, Ogawa Shinsuke eta Pedro Costaren atzerabegirakoak antolatu ditu besteak beste.

  • Salomé Lamas

    Salomé Lamas-ek Lisboa eta Pragan ikasi du zinema, arte bisualak Amsterdamen eta doktoretza egiten ari da Arte Garaikideen egun Coimbran. Bere lanak artea eta zinemarekin lotutako espazioetan proiektatu da, hala nola: Berlinale, BAFICI, Reina Sofia, FIAC, Museu do Chiado, DocLisboa, Cinema du Réel, Visions du Réel, MoMA, Guggenheim Bilbao, Pacific Film Archive, Harvard Film Archive, Museum of Moving Images NY, Jewish Museum NY, Fid Marseille, Arsenal, Viennale, Hong Kong FF, Serralves, Tate Modern, Centre d’Art Contemporain de Genève, Bozar, Tabakalera, ICA London, TBA 21 Foundation, Mostra de São Paulo, CAC Vilnius, MALBA, SESC São Paulo... Lamasek hainbat beka lortu ditu The Gardner Film Study Center Fellowship – Harvard University, The Rockefeller Foundation – Bellagio Center, Fundação Calouste Gulbenkian, Sundance, Bogliasco Foundation, The MacDowell Colony, Yaddo, edota Berliner Künstlerprogramm des DAAD bezalako instituzioetan.O Som e a Fúria ekoiztetxearen kolaboratzailea da, eta Miguel Nabinho Gallery - Lisboa 20k ordezkatzen du.

  • Samuel M. Delgado

    Zinemagilea. Bere lanek mitologiaren eta materialismoaren arteko harremanak arakatzen ditu. Helena Girónekin batera, film hauek egin ditu:Plus Ultra, Montañas ardientes que vomitan fuego eta Sin Dios ni Santa María. Bere filmak nazioarteko hainbat jaialditan programatu dira, hala nola: Toronto International Film Festival, Festival del film Locarno, New York Film Festival, Festival de San Sebastián, Mar del Plata, International Film Festival Rotterdam, FIC Valdivia, Curtas Vila do Conde, L’Âge D’Or, Ann Arbor edo Media City Film Festival.

  • Santiago Aguilar

    Irudiaren Zientzietan lizentziaduna, Madrilgo Complutense Unibertsitatean. 1985etik 1995era dokumentalista gisa lan egin zuen Filmoteca Españolan eta organismo horrekin lan egiten jarraitu du ikertzaile lanetan eta artxiboa Digitalizatzeko Planaren definizioan. "La Cuadrilla"-ko kide gisa zine zuzendaria eta gidoigilea da, baita Azkona zale porrokatua ere. Espainia eta Italiako XX. mendeko umorezko zine eta literaturarekin loturiko ikerlan batzuk argitaratu ditu Felipe Cabrerizorekin lankidetzan. Bere gain eta galorde, telebistako gidoilaria izan da, dokumentalak ekoiztu ditu eta liburuak eta artikuluak argitaratu ditu espainiar zinearen historian gutxi ukituriko zenbait alderdiri buruz.

  • Santiago Torregrosa

    Valentziako Subtitula’m S.L. azpitituluen estudioko Itzulpen Arloko zuzendaria eta proiektu kudeatzailea da; 1997. urtean sortutako enpresa da, eta azpitituluak egiten dituzte zinema jaialdietarako, zinemateketarako, ekoizpen etxeetarako eta banaketa enpresetarako. Azpitituluen eta ikus-entzunezko itzulpengintzaren esparru guztietan prestakuntza jaso du eta espezialista da, eta ikus-entzunezko itzulpengintzan itzultzaile eta zuzentzaile lanak egitea du lanbide 1993. urteaz geroztik. Valentziako unibertsitatean Filologia Anglogermanikoan lizentziaduna da, eta duela zenbait urte praktiketako gainbegiralea da Castellóko Universitat Jaume I unibertsitateko ikasleekin, eta Kanpoko Prestakuntza Praktiketako tutore Universitat de València unibertsitatean. Azpititulazioari buruzko ikastaroak eman izan ditu Castellóko UJI unibertsitatean, Valentziako UV unibertsitatean, Buenos Aireseko Itzultzaileen Eskola Publikoan eta Donostiako EQZE eskolan.

  • Santos Zunzunegui

    Katedradun emeritua Ikus-entzunezko Komunikazioan eta Publizitatean (EHU). Semiologoa, analista eta historialari zinematografikoa.Irakasle gonbidatua izan da Europako, AEBko, Mexikoko, Argentinako eta Kolonbiako hainbat unibertsitatetan. Bere liburu nagusien artean daude: Mirar la imagen (1984); El cine en el País Vasco (1985); Pensar la imagen (1989); La mirada cercana. Microanálisis fílmico (1996; edizio berria, berrikusia eta zabaldua 2016), Robert Bresson (2001); Historias de España. De qué hablamos cuando hablamos de cine español (edizio berria, berrikusia eta zabaldua, 2018); Metamorfosis de la mirada. Museo y semiótica (2003); Orson Welles (2005); Las cosas de la vida. Lecciones de semiótica estructural (2005); La mirada plural (2008), “Francisco Ayala” Saikerako Nazioarteko Saria jaso zuen. 2013an, Lo viejo y lo nuevo (Cátedra) argitaratu zuen, Caimán. Cuadernos de Cine aldizkarian lan egindako bost urteak biltzen dituena; Zunzunegui aldizkari horren Argitalpen Batzordeko kide da. 2014ko azaroan, sari bat jaso zuen Groupe de Recherche et Investigation de l’Image dans le Monde Hispanique (GRIMH) taldearen eskutik −Frantziako hispanista eta irudian adituek osatutako taldea−. 2017an, Bajo el signo de la melancolía. Cine, desencanto y aflicción lana argitaratu zuen, melankolia izeneko «gaixotasun kulturalaren» film dimentsioaren inguruko azterketa sakona. Egun, Imanol Zumalderekin ari da lanean «dokumentalen egiazkotasuna» nozioaren eta haren deribazio filmikoen inguruko saiakera batean.

  • Sergio Oksman

    Sergio Oksman brasildarra Madrilen bizi da orain dela hogei urtetik, eta errealizadorea eta ECAMeko irakaslea da. Dokumentalak egiten aritu da orain arte, eta Elías Querejetak haren obretako sei ekoitzi ditu. Honako film hauek zuzendu ditu, besteak beste: A Esteticista (2004), Goodbye, America (2006), Notes on the other (2009), A story for the Modlins (2012) eta O Futebol (2015).

  • Silvia Casagrande

    Graduduna Università Studi di Udine-k (Italia) eta Université Paris III Sorbonne Nouvelle-k (Frantzia) batera antolaturiko ikasketetan: Zine diziplinak/Ikasketa zinematografikoak. Material zinematografikoaren zaintzan espezializatu zen Vienako Österreichisches Filmmuseum-eko film artxiboan eta Nafarroako Filmotekako artxibozaina izan da; familiarteko izaera duen film materialaren zaintzan lan egin du eta, Etxeko Zinearen Nazioarteko Egunaren kariaz (Home Movie Day), urteko proiekzioak antolatu ditu Iruñean eta Tuteran.

  • Sonia García López

    Valentziako Unibertsitatean doktorea, eta Ikus-entzunezkoen Komunikazioko irakaslea, gradu elebidunean, Madrilgo Carlos III. Unibertsitatean, non Tecmerin ikerketa-taldean parte hartzen duen (Telebista-zinema: memoria, errepresentazioa eta industria). Ikerketa-egonaldiak egin ditu New Yorkeko Unibertsitatean (Tisch School of the Arts eta Department of Spanish and Portuguese Languages and Literatures) eta Paris-Sorbonne Unibertsitatean (CRIMIC, Centre de Recherches Interdisciplinaires sur les Mondes Ibériques Contemporains), eta liburu hauek idatzi ditu: El cuerpo y la voz de Margarita Alexandre (Tecmerin, 2016); Spain is US: la guerra civil española en el cine del Popular Front (1936-1939) (PUV, 2013); eta Ser o no ser. Ernst Lubitsch (Paidós, 2005). Orobat, bolumen honen koeditorea da: Piedra, papel y tijera: el collage en el cine documental (Ocho y medio, 2009). Gaur egun, idazketa-batzordeko kidea da aldizkari honetan: Kamchatka. Revista de análisis cultural.

  • Takashi Makino

    Takashi Makino Zinematografian / Soinu Grabazioan graduatu zen Nihongo Unibertsitateko (Japonia) Arte Eskolako Zinema Sailean 2001ean, eta zinema, argiztapena eta musika ikasi zituen Quay Brothers-en eskutik Londresko Atelier Koninck estudioan 2001ean. Makino zineman eta bideoetan trebatu zen, hainbat film, CF eta musika bideotan kolorista lanetan parte hartzen zuen bitartean 2001etik 2011ra arte. 2004az geroztik bere lanak proiektatzen aritu da. “Ready-made” objektuen bideo-harrapaketak egiten ditu, fenomeno naturalak eta giza fenomenoak eta hiriak barne, horretarako hainbat formatu erabiliz. Gero, geruzak sortzen ditu, eta edizioan konfiguratzen. Bere filmak naturalak eta irudimentsuak dira, muga guztiak hausten dituztela ematen du, eta nazioartean oso preziatuak dira. Makino Japonian bizi da gaur egun eta filmak, musika, instalazioak eta ikus-entzunezko emanaldiak aurkezten ditu mundu osoan. 2011n, Rotterdamgo Nazioarteko Zinema Jaialdian Tiger saria jaso zuen eta nazioarteko hainbat zinema jaialditan ere hainbat sari jaso ditu, Hanburgoko Nazioarteko Film Laburren Jaialdian eta Moskuko Nazioarteko Zinema Jaialdian, besteak beste. Halaber, 25FPS Zinema eta Bideo Esperimentalaren Nazioarteko Jaialdian sari nagusia irabazi zuen. Bere zinema lanak munduko 120 hiritan baino gehiagotan eman dira.

  • Ute Aurand

    1957. urtean jaio zen Frankfurt/Main-en, baina Berlinen hazitakoa da. Zinemagilea. Deutsche Film- und Fernsehakademie Berlin eskolan ikasi zuen 1979. urtetik 1985. urtera bitarte. Bere filmak nazioartean bota izan dituzte, hala nola: TIFF Wavelengths; Media City Film Festival; Berlinale Forum Expanded; IFFR; Kurzfilmtage Oberhausen; Courtisane Festival; Tate Modern London; Robert Flaherty Seminar; PFA Berkely; HFA Cambridge; NGA Washington; Punto da Vista; DocLIsboa. 1990etik 1996ra bitarte, soilik emakumeek egindako filmen proiekzioak egin zituen, hilean behingo Filmarbeiterinnen-Abend seriean eta Sie zum Beispiel seriean. FilmSamstag taldearen sortzaileetako bat da, eta hilean behin zinema programa bat aurkezten zuten (1997-2007). “Maria Lang - Texte zum Film” argitaratu zuen 2017. urtean.

  • Uxue Jiménez

    Alor zinematografikoan 20 urteko esperientzia izanik, Uxue Jimenezek bere burua pertsona kameradun gisa definitzen du. Urte hauetan zehar planeta osoan barrena dauden zinema kamera eta osagarri mota ia gehienak manipulatu ditu, hala kamera laguntzaile gisa nola fokulari gisa (clapper loader/2nd AC). Europan eta AEBn bizi izan da, eta hainbat ekoizpenetako Argazkilaritza Zuzendari ezagunekin lan egin du, bai fikzioan bai dokumentaletan eta publizitatean. Zinemarekiko duen grinak mugiturik, jarduera profesional hori bere irakaskuntza lanarekin nahiz zinemaldiekin uztartzen ahalegindu da.

  • Victor I. Stoichita

    Victor I. Stoichitak (Bukarest, 1949) artearen historia ikasi zuen Erromako La Sapienza Unibertsitatean (Letretako doktore titulua), Municheko Unibertsitatean (Humboldt beka) eta Paris I La Sorbona Unibertsitatean (Letretako doktoregoa). 1991 eta 2019 artean Arte Modernoaren Historiako katedraduna izan zen Friburgoko Unibertsitatean (Suitza). Gaur egun, irakasle gonbidatua da Freie Universität Berlinen eta Harvardeko Unibertsitateko Italiar Errenazimentuko Ikasketen Zentroan (Villa I Tatti, Florentzia). 2014an, Louvreko Katedraren titularra izan zen, 2015ean Francqui Nazioarteko Katedraren titularra Belgikako zenbait unibertsitatetan, 2016an Erwin Panofsky katedraren titularra Municheko Zentralinstitut für Kunstgeschichte erakundean, 2017an Berenson Lectures deritzenen titularra Villa I Tattin (Florentzia) eta 2018an, berriz, Europako Katedraren titularra Collège de France erakundean. Hamabost bat hizkuntzatara itzulitako (gaztelaniara eta ingelesera, besteak beste) artearen historiari buruzko hainbat lanen egilea da, eta Oublier Bucarest (Actes Sud, 2014) autofikziozko eleberriaren egilea, Académie Française erakundeak saritua (gaztelaniara itzuli zuen Anna Maria Coderchek: Olvidar Bucarest, Madril, Abada, 2016).

  • Victor Iriarte

    Kazetaritzan lizentziatu zen Nafarroako Unibertsitatean, Euskal Arte Garaikideko graduondoa egin zuen Deustuko Unibertsitatean, eta Zinema Dokumental Sortzaileari buruzko masterra Bartzelonako Pompeu Fabra Unibertsitatean. Gaur egun ikus-entzunezko programen arduraduna da Donostiako Tabakalera Nazioarteko Kultur Zentroan, eta Zinema Ikasleen Nazioarteko Topaketaren koordinazio-taldeko kide, 2013tik. Bilboko Arte Ederretako Zinematekan hasi zen programatzaile lanetan, eta ikus-entzunezko lengoaiaren irakasle izan da UM unibertsitatean, Uruguain. Horrez gain, artista egoiliar eta ikus-entzunezkoen programatzaile izan da Donostiako Artelekun. 2001ean Isaki Lacuestaren bigarren zuzendari-laguntzaile izan zen Cravan versus Cravan film luzean, eta 2010ean argazkilaritzako zuzendari Raya Martin zuzendari filipinarraren Buenas noches, España film luzean. 2005etik programazioa eta berezko sormena uztartzen ditu eta hainbat film labur zuzendu ditu (Decir adiós, 2007ko Kimuak katalogoa), baita film luze bat ere Invisible(Marseillako FID jaialdian estreinatu zen, 2012an). Elías Querejeta Zine Eskola martxan jartzen parte hartu du, eta eskolako Zuzendaritza Akademikoko kide da.

  • Xabier Erkizia

    Musikaria, soinu artista eta ekoizlea. Azken 25 urtetan, hainbat musika konposizio, instalazio, tailer eta hitzaldi aurkeztu ditu mundu osoan zehar. Aldiberean, film, dantza eta antzerkirako 60 soinu banda baino gehiago konposatu ditu eta zenbait komunikabiderekin elkarlanean, nagusiki irratirako saiakerak eta dokumentalak idatzi eta zuzentzen ditu. Hortaz gain, kuradore gisara egiten du lan hainbat kultur erakunde, museo eta jaialditan.